Er zijn van die verhalen waar ik nooit genoeg van krijg. Dit is er één van.
Er was eens…. een danswedstrijd.
Het is 14 september 2002 als de officiële IDO World Salsa Championships worden georganiseerd in Disney’s Wide World of Sport (VS). Het is de tijd waarin wedstrijden in de ballroom- en de latinwereld de boventoon voeren. Je kent ze wel, die wedstrijden waarin niet alleen superstrak wordt gedanst en waarin vooral veel te glad ogende jongemannen en onnatuurlijk zongebruinde vrouwen over de dansvloer bewegen alsof hun leven ervan af hangt.
misschien kan de salsa niet tippen aan het technische niveau van de latin dansers maar hebben de latin dansers ook ‘sabor’ ?
De IDO besluit al eerder salsa aan het bestaande repertoire van hun wedstrijden toe te voegen maar helaas zonder veel succes. Volgens de gevestigde salsa dansers van dat moment zijn de wedstrijden nauwelijks serieus te nemen en dit komt met name omdat de salsa tijdens de wedstrijden deel uitmaakt van het bestaande repertoire ballroom en latin waar de IDO tot op dat moment zo bekend om staat. Zo moeten de salsa dansers bijvoorbeeld door dezelfde jury worden beoordeeld als de ballroom en latin dansers en juist dit laatste schiet bij veel salsadansers in het verkeerde keelgat. ‘Hoe kan je nu iets beoordelen waar je zelf nauwelijks verstand van hebt’?
Toch is het op de 14e september van dat jaar niet veel anders. Ook dit jaar zijn de van oorsprong Puerto Ricaanse en Cubaanse dansers, die over het algemeen als de betere dansers bekend staan, niet vertegenwoordigt en doen er vooral dansers mee uit Europa, Australië en Noord Amerika. Alleen Aruba is met de meer Caribische Salsa vertegenwoordigd door Janice en Oslin van dansschool Pachanga Aruba.
Deze salsawedstrijd schrijft ongeveer dezelfde regels voor als in de andere danssporten. Het voornaamste verschil binnen de verschillende dansen wordt voornamelijk bepaald door het ritme waarop wordt gedanst en de door het lichaam gevormde lijnen. De danssport esthetiek schrijft tot op dat moment voor dat de ledematen volledig moeten worden uitgestrekt bij het einde van iedere beweging. Zo moet iedere positie van een arm of been zo uitgestrekt mogelijk worden uitgevoerd waardoor deze afzonderlijke bewegingen duidelijk door het publiek kunnen worden waargenomen. Tevens wordt verwacht dat iedere beweging soepel overloopt in de volgende.
Janice en Oslin tijdens de World Salsa Championships in 2002
De deelnemers staan klaar en deze salsa dansers ogen anders dan de ballroom en latin dansers. Het haar van de dames zit duidelijk wat losser, de kleding heeft wat meer kleur en de houding is duidelijk meer ontspannen. Toch is het duidelijk dat de salsa dansers hun uiterste best hebben gedaan zich te conformeren aan de wensen van de meer ballroom georiënteerde jury. En hoewel ‘tricks’ niet zijn toegestaan kunnen veel van de salsa dansers zich niet helemaal beheersen als ze vrijwel allemaal toch de in die tijd populaire ‘neckdrop’ uitvoeren.
De in de eind jaren 90 populair geworden neckdrop
Er zijn slechts twee dansers die geen ‘neckdrop’ uitvoeren. Zij beschikken noch over geschikte kleding of schoenen en hebben geen choreografie voorbereid. Het zijn de van Aruba afkomstige Oslin en Janice. Zij is gekleed in een zwarte katoenen strechpants, een eenvoudig ogend blauw shirt met wijde mouwen en draagt tegen alle regels in de voor haar heerlijk zittende dance sneakers. Oslin draagt een eenvoudige zwarte broek, een blauw shirt zonder mouwen, een bandana (hoofddoek) en (perfect bij Janice’ passende) zwarte sneakers.
In tegenstelling tot de andere deelnemers dansen ze eenvoudig, gemakkelijk ogende patronen op beginnersniveau. Hun dansniveau zou misschien zijn opgevallen in een lokale salsa nachtclub maar vertegenwoordigt alles behalve de stijl en techniek die je zou verwachten bij de wereldkampioenschappen salsa. Iedereen is dan ook zeer verbaasd als de jury deze twee dansers uiteindelijk door laat gaan naar de finale.
Ook bij de finale verschijnen Oslin en Janice in de veel besproken, uit de toom vallende, outfits. Maar als de muziek start is er niets meer dat de aandacht naar hun kleding doet afdwalen. Het stevig ogende lichaam van Janice komt in beweging en alsof ieder deel van haar lichaam door de beats van de conga wordt overgenomen is het duidelijk dat er voor haar geen regels of stijl meer bestaan. Dit is pure passie in beweging. Janice en Oslin dansen dit laatste nummer nauwelijks een enkele combinatie en de enige dip die ze uitvoeren is enigszins wat uit balans. Toch staat het publiek inmiddels op de banken als dit danspaar de dansvloer en vuur en vlam zet. Janice en Oslin winnen de wedstrijden!
En net als bij iedere wedstrijd is er hier achteraf het nodige commentaar. Volgens velen is de jury op een dwaalspoor gezet door het over enthousiaste publiek en had de jury juist op zoek moeten gaan naar een danspaar dat de karakteristieke elementen van de salsa vertaalde naar de dans. Maar hoe kan een jury het specifieke karakter van een dans bepalen als juist de kern van deze dans is dat het geen specifiek karakter heeft en dat het juist door allerlei mensen over de gehele wereld op een andere manier wordt geuit?
Een van oorsprong Puerto Ricaanse dame weet het later mooi te verwoorden: ‘Dit is wat salsa voor mij betekent. ‘Het gaat niet om snelheid, controle, balans of een “juiste” techniek. Wat zij hadden was sabor! En dat is het niet te beschrijven hart en ziel van de salsa!’
Janice is dit jaar aanwezig tijdens het Salsa Beach Festival en verzorgt een workshop Musicality & Styling.
Beantwoord onderstaande vraag en maak kans op een Full Pass voor het Salsa Beach Festival 2015 dat plaatsvindt vanaf 10 t/m 12 juli!
VRAAG:
Wat betekent het Spaanse woord ‘Sabor’ binnen de wereld van de Salsa?
