Salsa dansend Nederland huilt en rouwt. Vrijdag 22 mei jl. is Leo Martina, oprichter en eigenaar van Dos Bailadores overleden na een stille strijd tegen kanker.
Leonard Haïm José Martina – 1-1-1958 – 22-5-2015
Het is begin april als ik uit betrouwbare bron te horen krijg dat Leo Martina van dansschool Dos Bailadores in Leiden ernstig ziek is. Ik kan en wil het op dat moment maar nauwelijks geloven. De dagen erop probeer ik Leo te bereiken maar tevergeefs. Mijn angst dat het bericht klopt wordt dan steeds groter.
Tot ik hem 2 dagen later ‘s ochtends 8 uur online op de app zie. Ik bel hem direct en hij neemt op. Als ik hem vraag of het verontrustende bericht klopt antwoord hij bevestigend. De wereld staat op dat moment stil. Er resten mij slechts de woorden: “Ik kom naar je toe”.
Enkele uren later deelt hij vanaf zijn dakterras in Leiden zijn persoonlijke verhaal met me. Hoewel aangeslagen komt hij vooral sterk en vastberaden over en kiest er in geen geval voor om zichzelf als slachtoffer te zien. Dat lijkt dan ook de voornaamste reden dat hij ervoor kiest zijn ziekte niet met de buitenwereld te delen. Deze eerste ontmoeting duurt ongeveer 30 minuten en de bijzondere band die we altijd al hadden wordt in die momenten bevestigd.
Wat er de dagen en weken daarop volgt valt maar moeilijk te beschrijven. Het is een aaneenschakeling van zware maar vooral ook prachtige momenten. Momenten van een lach en een traan, van eerlijkheid en dankbaarheid, van puurheid en van ware vriendschap.
Ik vertel hem onder andere over onze eerste ontmoeting.
Het is 1995 als ik bij collega dansschool Salseros met mijn lieve zus Annemarie een dansje doe. Een lange, slanke donkere man slaat ons met een vriendelijke glimlach gade. Na het dansje staat hij op en komt persoonlijk naar me toe, geeft me een hand en zegt “je danst mooi. En nog mooier als je niet zoveel naar beneden kijkt.” Later blijkt deze bijzondere verschijning niemand minder dan Leo Martina. Nu hadden veel mensen exact dezelfde woorden kunnen uitspreken waarbij de kans dan erg groot was geweest dat ik ze als arrogant of onaardig had bestempeld. Maar niet bij Leo. Zijn woorden waren vooral niet bedoeld om mij de les te lezen of om mij te kwetsen. Hij meende het oprecht, goed bedoeld en bovendien had hij gelijk.
Tijdens onze ontmoetingen de laatste weken spreken we ook over Puerto Rico waar hij in 1997 samen met Monique Nederland vertegenwoordigt op het eerste World Salsa Congress. Zij dansen daar met het rechterbeen voor en het linkerbeen achter en laten daarmee de wereld voor het eerst kennis maken met de Nederlandse Salsa, of beter gezegd: de Antiliaanse Salsa. En hoewel ze enkele jaren later, volgens Leo’s eigen woorden ‘noodgedwongen’ en ‘lastig’ switchen naar het dansen met het linkerbeen voor en het rechterbeen achter blijft zijn eigen stijl heel herkenbaar aanwezig in zijn dansen. Maar of Leo nu met rechts of links voor danste; als ik naar Leo’s dansen kijk voel ik me altijd een replica van het origineel want Leo was nu eenmaal de liefde voor de dans en muziek in beweging.
Ik zie de beelden van het World Salsa Congress uit Puerto Rico voor het eerst op het grote scherm in ‘In Casa’ te leiden waar Leo en Monique in die jaren met hun Dos Bailadores iedere zondagmiddag een legendarische Salsa matinee verzorgen. Iedereen is welkom, ook kinderen. En al gauw wordt ‘In Casa’ de vaste ontmoetingsplek voor de Salsa liefhebbers van die tijd.
In de velen jaren die volgen delen we onze kennis, onze blijdschap, onze zorgen en vooral onze passie voor de muziek en de dans. We filosoferen regelmatig over de ontwikkelingen van de Salsawereld en Leo blijkt, naast een geweldig danser ook een krachtige ondernemer met een duidelijke missie en visie. Hij weet met zijn ‘out of the box’ ideeën keer op keer nieuw publiek aan te spreken om de eerste passen op de dansvloer te wagen en met Monique aan zijn zijde weten ze samen Dos Bailadores te ontwikkelen tot de bekendste dansschool van Zuid Holland.
Maar zijn missie gaat verder dan de dansschool. Leo ziet het als zijn persoonlijke missie om het grote publiek aan het dansen te krijgen door dansscholen in Nederland meer samen te laten werken. Leo wordt dan ook in 2008 gekozen tot voorzitter van de Salsabond waar hij zich jaren inzet om Salsa dansend Nederland te verenigen.
Ondertussen blijft Leo tot begin dit jaar het vaste gezicht op “Dos”. De schok is dan ook groot als het bericht langzaam maar zeker naar buiten komt onder het Salsa publiek.
Het is 27 april jl., Koningsdag, als Leo’s laatste wens, om een groot buitenevenement in het centrum van Leiden te organiseren, in vervulling gaat. Het is die dag spannend of de ‘Don’ zoals Leo ook wel werd genoemd erin zal slagen zelf aanwezig te zijn maar rond 12 uur komt de Salsa Koning himself, met bril, hoed en half lange jas, het plein opgelopen. Als hij Monique ziet trekt hij spontaan zijn jas uit en zegt “bailemos” (laten we dansen)! Ik voel de tranen over mijn wangen rollen als ik de beelden, van hun laatste dans samen, vastleg met mijn mobiele telefoon. Veel mensen zien hem daar voor het laatst. De dag daarop vertelt hij me dat hij deze bijzondere dag als een ‘mooi eerbetoon‘ heeft ervaren.
Lieve vriend,
Je naam Leo Haim betekent Leeuw (Leon) van het Leven (Haim) en dat was je want wat heb jij deze strijd waardig gevochten. Ik ben blij te weten dat je in deze zware periode omgeven was met warmte, aandacht en liefde.
En… ik wil je bedanken.
Bedankt voor je prachtige glimlach waarmee je zoveel mensen in hun harten wist te raken.
Bedankt voor al je danslessen waarmee je duizenden mensen wist te inspireren om jou in je voetstappen te volgen en ze daarmee kennis te laten maken met de passie voor het dansen.
Bedankt voor je collegialiteit. Je was een true business gentleman waar menig collega alleen maar respect voor op kon brengen.
Bedankt voor je altijd zorgvuldig gekozen woorden en mooie zinnen, die je soms herhaalde om de dubbele betekenis ervan nog beter tot de luisteraar door te laten dringen.
Bedankt voor het mij laten beseffen dat onze onderlinge band veel verder ging dan die van goede collega’s alleen. Iedere ontmoeting van de afgelopen 20 jaar bleek een prachtige bouwsteen van een meesterwerk dat tot deze bijzondere afsluiting leidde.
En boven alles bedankt voor deze laatste periode waarin je mij de kans gaf er voor je te mogen zijn. Ik hoop vanuit mijn hart dat ik het afscheid voor je heb mogen verzachten.
Liefs,
Morry / Mordechay
Er is de komende dagen de gelegenheid om afscheid te nemen en samen te komen op dansschool Dos Bailadores, Perzikweg 1 in Leiden.
Condoleance dagen en tijden:
Dinsdag 26-05 18.30 – 22.00
Woensdag 27-05 18.30 – 22.00
Donderdag 28-05 18.30 – 22.00
Kijk voor meer informatie: https://www.facebook.com/events/431952890309053/
